WÉÉR EEN NIEUWE VORM VAN PLASTIC VERVUILING ONTDEKT: PYROPLASTICS

Het lijken stenen. Maar het is plastic. En onderzoekers hebben deze bijzondere vorm van plastic vervuiling al op verschillende plekken teruggevonden.

Als je de pyroplastics zo op het eerste gezicht ziet, denk je misschien dat het stenen zijn. Maar in werkelijkheid is het plastic, zo schrijven onderzoekers in het blad Science of The Total Environment. Ze kwamen tot die opmerkelijke conclusie toen ze met eigen ogen zagen dat deze ogenschijnlijke stenen op water bleven drijven, zo vertelt onderzoeker Andrew Turner aan Scientias.nl. “Ook ontdekten we ze op plaatsen langs het strand waar je niet zou verwachten stenen te vinden.”

Dat er iets vreemds aan de hand was,
 werd wel duidelijk toen onderzoekers ontdekten
 dat deze ‘stenen’ bleven drijven.
 Afbeelding: Rob Arnold.

Van Schotland tot Canada
De plastic ‘stenen’ zijn onder meer teruggevonden op stranden in het zuidwesten van Groot-Brittannië. “Maar ook verderop, in Schotland, Ierland en zelfs aan de westkust van Canada,” aldus Turner.

Polyethyleen en polypropyleen
Turner en collega’s besloten de vreemde ‘stenen’ die inmiddels dus op verschillende plekken zijn teruggevonden eens onder de loep te nemen. Het onderzoek wees uit dat ze vrijwel geheel uit polyethyleen en/of polypropyleen bestaan. Dat deze plastics zo sprekend op stenen lijken, is het resultaat van twee processen. Zo zijn de plastics eerst verbrand en vervolgens geërodeerd.

Kampvuur of afvalverbranding
Waar de plastics precies verbrand zijn, is onduidelijk. “Er zijn waarschijnlijk meerdere opties,” vertelt Turner. “Kampvuren op het strand kunnen bijvoorbeeld verbrand plastic genereren, maar daarnaast werd er jaren geleden op zeeschepen ook plastic verbrand om zo van afval af te komen en ook op vuilnishopen langs de kust werd de hoeveelheid vuilnis in het verleden soms teruggebracht door afval te verbranden. Er is zelfs bewijs dat sommige eilandstaten onder meer plastic nog steeds verbranden om zich van afval te ontdoen.”

Erosie
Het verbranden van polyethyleen en polypropyleen legt de basis voor het ontstaan van deze plastic ‘stenen’. Het is vervolgens het proces van erosie dat er voor zorgt dat ze ook daadwerkelijk op echte stenen gaan lijken. “Het lijkt erop dat het verbrande plastic te maken krijgt met dezelfde eroderende processen als geologisch materiaal.” Daarbij is echter één groot verschil aan te wijzen tussen eroderend geologisch materiaal en eroderend plastic. “Erosie van plastic vindt op veel kortere tijdschalen plaats, vanwege de lage dichtheid en het feit dat plastic relatief zacht is,” legt Turner uit.

Zorgelijk
De ontdekking van deze nieuwe vorm van plastic vervuiling heeft verschillende implicaties, denkt Turner. “Allereerst onderschatten we mogelijk de hoeveelheid aangespoeld plastic, omdat een deel ervan zo sterk op stenen lijkt.” Wat hem daarnaast zorgen baart, is dat de plastic ‘stenen’ naarmate ze ouder worden, gemakkelijk uiteenvallen. “Waardoor microplastics ontstaan.” Daarnaast wijst een analyse van de pyroplastics uit dat vele zware metalen herbergen die inmiddels allang niet meer gebruikt mogen worden. Het suggereert dat deze pyroplastics al heel lang in de natuur rondzwerven. Daarnaast kan niet worden uitgesloten dat de zware metalen in het plastic lokale voedselketens binnendringen. Zo hebben onderzoekers bijvoorbeeld ontdekt dat kokerwormen die op de pyroplastics leven het lood(II)chromaat dat deze plastics bevatten – ooit werd dat gebruikt om ze van een kleurtje te voorzien – kunnen opnemen.

Dat plastic vervuiling een groot probleem is, is al langer bekend. Maar recent is wel gebleken dat deze vorm van vervuiling zich op veel meer manieren openbaart dan werd aangenomen. Zo ontdekten onderzoekers vorige maand nog een nieuwe vorm van plastic vervuiling: de plasticrust. Gesteenten langs de kust van Madeira bleken een heus plastic korstje te krijgen.

Bron: scientias

Bronmateriaal:

"Marine pollution from pyroplastics" - Science of The Total Environment
Interview met Andrew Turner