Kind-mijnwerkers van vier jaar oud leven een hel op aarde zodat JIJ een elektrische auto kunt besturen:

Kobaltprijs rijst de pan uit
Problemen voor Tesla, Samsung en Apple?

Het uit de grond halen van het koper waarmee kobalt wordt verkregen, gaat op twee verschillende manieren. Enerzijds gebeurt het delven met name op industriële wijze, waarbij sprake is van enige mate van toezicht. Vooral het Zwitserse mijnbouwconcern Glencore heeft een aardige vinger in de pap als het gaat om de kobaltproductie in Congo. Het bedrijf heeft belangen in veel kopermijnen. Glencore verwacht in 2018 zo'n 39.000 ton te produceren, terwijl het in 2017 niet verder kwam dan 27.400 ton. Volgens INGhaalt Glencore ongeveer 1,5 miljard dollar aan omzet uit de kobaltwinning.

Anderzijds zijn er ook nogal wat zogeheten 'ambachtelijke' mijnen waarbij toezicht ontbreekt en vrijwel alles nog met simpel handgereedschap gebeurt. Mark Dummett licht toe dat de mijnwerkers hier geen enkel beschermingsmateriaal hebben, zoals mondmaskers. En dat kan ernstige gevolgen hebben. "Bij het delven van kobalt wordt er in het gesteente gehakt en daarbij komt veel gevaarlijk stof vrij. De ambachtelijke mijnwerkers kunnen er levensbedreigende longziekten van krijgen. Daarnaast hebben ze niet de uitrusting om veilig te graven. Er is niets om te voorkomen dat ze lange, gevaarlijke tunnels graven, wat nogal eens leidt tot aardverschuivingen en instortende gangen." Soms worden ook flinke gangen gegraven vanuit woningen en gebouwen.

Het zijn niet alleen volwassen mannen die werkzaam zijn bij de kobaltmijnen. "We hebben kinderen bij de mijnen aangetroffen die soms slechts zeven jaar oud waren", zegt Dummett. "Ze werken veelal boven de grond, waar ze zware zakken dragen met daarin rotsblokken waar het kobalt in zit. Daarbij werken ze vaak de hele dag zonder te eten."

Om de kinderarbeid bij de kobaltmijnen terug te dringen, is het noodzakelijk dat de vele grote technologiebedrijven en autofabrikanten weten waar hun kobalt vandaan komt. Op dat punt is er volgens Dummett nog aardig wat te verbeteren. "Van de 29 door ons onderzochte bedrijven voldoet er niet een aan de internationale standaarden. Als Amnesty International op basis van eigen onderzoek bij een bedrijf aanklopt en zegt dat er bewijs is dat het gebruikte kobalt afkomstig is uit mijnen waar kinderarbeid plaatsvindt, krijgen we vaak de reactie: die informatie hebben we niet. Sommige bedrijven doen simpelweg geen moeite om de bron van het kobalt te achterhalen. Er is wel wat vooruitgang, maar de meeste bedrijven weigeren deze informatie te onthullen. Daardoor kan niet gegarandeerd worden dat het kobalt dat is gewonnen door kinderarbeid niet gebruikt wordt in hun producten."