Alles op je eentje doen?

Ik zie steeds meer mensen de moed verliezen, ondanks alle hulp die ze van alle kanten kunnen krijgen.
Iedereen wilt blijkbaar bewijzen dat ze het wel alleen kunnen.
Zelfredzaam zijn is echt heel iets anders dan te bewijzen dat je alles wel alleen kunt.

Denken jullie nou werkelijk dat het de bedoeling is om alles alleen te moeten doen terwijl we met 7 miljard mensen op deze aarde rondlopen? 
Denken je nu werkelijk dat het de bedoeling is om enkel voor jezelf te zorgen en dus de rest maar achter je laten en uitbuiten?

Als we nu eens met zijn allen voor elkaar zorgen, dan heb je dus meer mensen waar je ook op kunt rekenen, maar dan wordt er ook massaal door de anderen voor jou gezorgd, lijkt me wel fijn dat er altijd iemand voor je is, dat er altijd wel iemand is die bereid is onpartijdig naar jouw probleem te luisteren, die je steunt en niet met de zo nodige raad van dienst is.
Want weet je , die goede raad hielp voor jouzelf misschien , maar als je goed luistert naar de ander zul je zien dat jouw oplossing helemaal niet past op het probleem van die ander.
Het is dikwijls véél handiger en fijner om even die arm of die knuffel te zijn.

De manier waarop we met elkaar om gaan moet toch echt veranderen, ook binnen relaties, binnen relaties is het ook niet de bedoeling dat je voor wat hoort wat toepast, dat zou meer een vanzelfsprekendheid moeten zijn waar je niet over na zou moeten denken, zo'n beetje de onvoorwaardelijke kant van het verhaal, maar dat hoort dan ook wel van twee zijden te komen.

Relaties worden volop verbroken omdat de liefde die je voor elkaar dacht te hebben ook min of meer versloft is in een dagelijkse sleur en het werkelijk iets voor elkaar betekenen eigenlijk op de achtergrond verdwenen is, want die ander begrijpt me zo goed..... (ja,ja) dat is niet de werkelijke reden die er achter schuilt , wees maar eerlijk....
Toch relaties zijn nog niet verbroken en het gevoel van vrijheid overvalt je op den duur wel, maar die arm om je schouder en af en toe een knuffel begin je langzaam te missen en hup daar hebben we weer de volgende relatie die voor de deur staat waar je verder buiten die arm en die knuffel wéér niet over nagedacht hebt.

En toch....? We waren toch zo goed in het verspreiden van licht liefde en onvoorwaardelijkheid?
Dat is natuurlijk ook via de sociale media lekker delen waar toch niemand ziet wat je daar buiten uitvreet.
Dat doe je natuurlijk ook alleen maar als je lekker in je vel zit, anders zit je in een hoekje te pruilen dat het toch maar eenzaam is zo alleen.

Neem van mij aan, op je eentje red niemand het, we zijn hier om elkaar te helpen en samen naar ons gezamenlijke einddoel te gaan, er krijgt echt niemand een prijs voor het feit dat hij of zij alles alleen doet , stel je voor je hebt op je eentje de eindstreep gehaald, denken je dan echt dat daar iemand staat met een medaille?
Hooguit zal er iemand staan die je ter verantwoording roept met de vraag....
Waar heb je in hemelsnaam de rest gelaten?

Nee ik weet het niet beter, IK heb ook niet de totale oplossing, dat kunnen we enkel met zijn allen doen, dan als grenzen vervagen en dictators verdwijnen en dan bedoel ik niet de bananenrepublieken ook binnen de huidige democratie hebben we vormen die toch aardig het dictatorschap benaderen.

Het volk kiest zijn eigen leiders, maar is dat wel zo? Kiezen we niet voor de worst die ze ons voorhouden? 
Is het niet zo dat we denken dat die worst voor jou is , maar achteraf verdeeld moet worden door miljoenen mensen waar het eind van de worst bereikt is voordat iedereen zijn deel gekregen heeft?

En dan tot slot, we zullen het samen moeten doen, binnen de mogelijkheden delen wat er te delen valt, lief en leed voor iedereen, dat geld ook voor jou en ook voor je eventuele partner, denk eerst eens aan die ander en niet eerst aan jezelf.
Misschien maak je je zelf uiteindelijk wel véél gelukkiger als je ziet hoe een ander geniet van wat jij voor hen gedaan hebt.

Love you all , en dat meen ik echt..... Zonder dat ook maar iemand jaloers hoeft te worden over hoe dat in elkaar zit je kunnen van mij met zijn allen alles krijgen wat binnen mijn vermogen ligt, en je zullen zien dat dat helemaal niets kost.


© Navarro

BRON