Menselijk lichaam als jachtgebied
Het menselijk lichaam van 6,5 miljard mensen wereldwijd is een enorme afzetmarkt voor bestaande, maar vooral ook nieuwe chemische ‘medicijnen’ die de farmaceutische industrie moet ontwikkelen om hun omzetten te kunnen laten groeien. Hiervoor moeten steeds nieuwe ziektes en aandoeningen worden gecreëerd en is een overkoepelend coördinatiecentrum nodig, een soort van politbureau, om dit internationaal in de juiste banen te kunnen leiden. Stond dit gebouw van het chemiekartel tijdens de Tweede Wereldoorlog in Berlijn, tegenwoordig is het hoofdkwartier ondergebracht in het gebouw van de Europese Commissie in Brussel. Hier bepalen economische belangen de politieke beslissingen van Europa. Vanuit deze locatie treden de leiders van de kartels in het openbaar naar voren. Al in 1969 werd er door de ex-nazi’s Walter Hallstein en Karl Winnacker een actiecomité voor de vorming van een “Verenigde Staten van Europa” opgericht. Zoals reeds eerder vermeld werd Hallstein in 1957 benoemd tot de eerste voorzitter van de pas opgerichte Europese Economische Gemeenschap (EEG), het fundament van de latere Europese Unie (EU). Alles wat Hallstein al in 1939 in nazi-Duitsland openlijk verkondigde, kon hij vanaf 1957 in Brussel in praktijk gaan brengen.
Europese Unie is een dictatuur
De Europese Unie, ontstaan uit de Europese Economische Gemeenschap, is in feite niets anders dan een centraal kartelbureau, het hoogste instituut dat de kartelbelangen in Europa ten uitvoer brengt. De Europese Commissie is de politieke uitvoerende macht van dit kartel. Deze commissie wordt niet democratisch gekozen, maar wordt benoemd. Deze commissie maakt de wetsontwerpen en het is de taak van het Europese Parlement om ze goed te keuren. Bij belangrijke kwesties of vragen vaardigt de Europese Commissie ook richtlijnen en verordeningen uit, die zonder tussenkomst van het parlement wetten worden voor meer dan 500 miljoen Europeanen. De Europese bevolking wordt wijsgemaakt dat de EU een democratische unie is! Dit is echter een pertinente onwaarheid. De daadwerkelijke macht ligt bij de Europese Commissie, het kartel-politbureau. Europeanen mogen weliswaar om de vier jaar het Europees Parlement kiezen, maar een recht op wetsvoorstellen, het kenmerk van elke democratie, heeft het Europese Parlement echter niet. Om de machtsverhoudingen beter te begrijpen is het wellicht handig om te weten dat de Europese Commissie bestaan uit 27 commissarissen, gesteund door een apparaat van 54.000 technocraten en bureaucraten. Beroepsbureaucraten, die jarenlang worden betaald om er kartelbelangen doorheen te drukken. Het EU-parlement bestaat uit 736 afgevaardigden en de Europese Commissie heeft per parlementslid de beschikking over 80 bureaucraten om deze afgevaardigden in toom te houden. Samenvattend kan gesteld worden dat de Europese Unie geen democratie is maar een heuse dictatuur. Een voorbeeld is het Verdrag van Lissabon, dat door de kiezers van Frankrijk, Nederland en Ierland werd afgewezen, maar er toch op zéér ondemocratische wijze doorheen werd gedrukt. In de overige lidstaten vonden de politici het niet eens nodig dat het volk werd geraadpleegd. Macht welke uitgaat van het volk, dat is het grondbeginsel van elke democratie.Wanneer de politieke uitvoerende macht, in dit geval de Europese Commissie, niet meer door het volk wordt gekozen en, belangrijker nog, niet kan worden weggestemd, dan wordt elke democratie een dictatuur.
De Europese Unie, ontstaan uit de Europese Economische Gemeenschap, is in feite niets anders dan een centraal kartelbureau, het hoogste instituut dat de kartelbelangen in Europa ten uitvoer brengt. De Europese Commissie is de politieke uitvoerende macht van dit kartel. Deze commissie wordt niet democratisch gekozen, maar wordt benoemd. Deze commissie maakt de wetsontwerpen en het is de taak van het Europese Parlement om ze goed te keuren. Bij belangrijke kwesties of vragen vaardigt de Europese Commissie ook richtlijnen en verordeningen uit, die zonder tussenkomst van het parlement wetten worden voor meer dan 500 miljoen Europeanen. De Europese bevolking wordt wijsgemaakt dat de EU een democratische unie is! Dit is echter een pertinente onwaarheid. De daadwerkelijke macht ligt bij de Europese Commissie, het kartel-politbureau. Europeanen mogen weliswaar om de vier jaar het Europees Parlement kiezen, maar een recht op wetsvoorstellen, het kenmerk van elke democratie, heeft het Europese Parlement echter niet. Om de machtsverhoudingen beter te begrijpen is het wellicht handig om te weten dat de Europese Commissie bestaan uit 27 commissarissen, gesteund door een apparaat van 54.000 technocraten en bureaucraten. Beroepsbureaucraten, die jarenlang worden betaald om er kartelbelangen doorheen te drukken. Het EU-parlement bestaat uit 736 afgevaardigden en de Europese Commissie heeft per parlementslid de beschikking over 80 bureaucraten om deze afgevaardigden in toom te houden. Samenvattend kan gesteld worden dat de Europese Unie geen democratie is maar een heuse dictatuur. Een voorbeeld is het Verdrag van Lissabon, dat door de kiezers van Frankrijk, Nederland en Ierland werd afgewezen, maar er toch op zéér ondemocratische wijze doorheen werd gedrukt. In de overige lidstaten vonden de politici het niet eens nodig dat het volk werd geraadpleegd. Macht welke uitgaat van het volk, dat is het grondbeginsel van elke democratie.Wanneer de politieke uitvoerende macht, in dit geval de Europese Commissie, niet meer door het volk wordt gekozen en, belangrijker nog, niet kan worden weggestemd, dan wordt elke democratie een dictatuur.
Controlewaanzin
Zo wordt ook duidelijk waarom de kartel-commissarissen van de EU lijden aan een buitensporige mate van “controlewaanzin” waardoor ze heel Europa tot op het ziekelijke af bespieden. Omdat deze kartelcommissarissen precies weten wat ze doen zijn ze bang. Ze zijn bang dat, wanneer de mensen eindelijk begrijpen in welke situatie ze zijn gemanoeuvreerd, ze op een dag de straat op zullen gaan en eisen dat er in Europa een echte democratie moet komen. Dit zal chaos veroorzaken waarop het hele kaartenhuis in elkaar zal storten! Hier hebben deze kartelpolitici schrik voor. Daarom is het voor hen van levensbelang om het doen en laten van de menselijke samenleving te controleren. Op alle mogelijke manieren worden de Europeanen gecontroleerd via hun internetaccount, gsm, bankrekening, medisch dossier, openbaar vervoer tot aan het gebruik van de privé auto toe.
Derde poging tot wereldheerschappij
De Eerste en de Tweede Wereldoorlog werden ontketend met als doel om militaire wereldheerschappij te verwerven voor economische doeleinden. Dit is twee keer mislukt, maar de kartels geven niet op. Het probleem is dat zij hun doelen niet meer openbaar kunnen verkondigen, omdat men niet zal toelaten dat voor de derde keer de aftocht zal moeten worden geblazen. Zij zullen dus een andere manier moeten vinden om de landen die veroverd moeten worden ook zonder wapens op de knieën te krijgen. Maar hoe moet dat voor elkaar gekregen worden?
Welnu, dit bleek achteraf niet zo heel moeilijk te zijn!
Derde poging tot wereldheerschappij
De Eerste en de Tweede Wereldoorlog werden ontketend met als doel om militaire wereldheerschappij te verwerven voor economische doeleinden. Dit is twee keer mislukt, maar de kartels geven niet op. Het probleem is dat zij hun doelen niet meer openbaar kunnen verkondigen, omdat men niet zal toelaten dat voor de derde keer de aftocht zal moeten worden geblazen. Zij zullen dus een andere manier moeten vinden om de landen die veroverd moeten worden ook zonder wapens op de knieën te krijgen. Maar hoe moet dat voor elkaar gekregen worden?
Welnu, dit bleek achteraf niet zo heel moeilijk te zijn!
Euro
Eerst werden de Europese landen, met uitzondering van Groot Brittanië, Noorwegen, Zweden, Denemarken en Zwitserland, ondergebracht in een muntunie met maar één munt, waarin geen afzonderlijke devaluatie mogelijk is. Tegelijkertijd werden de regels versoepeld voor het uitgeven van staatsobligaties waardoor veel Europese politici doelbewust in de verleiding zijn gebracht om enorme staatsschulden op te bouwen. Vervolgens ensceneerden de banken een financiële crisis. Hierdoor werden de economieën van complete landen flink beschadigd en in een aantal gevallen zelfs geruïneerd zodat ze onder curatele kwamen te staan. De ‘Derde Wereldoorlog’ is momenteel al volop aan de gang in Europa, met als uiteindelijk doel dat ieder land zijn soevereiniteit zal moeten opgeven. Dit wordt bereikt door financiële chaos te creëren in diverse landen met als doel de bevolking door armoede of dreigende armoede zodanig murw te maken dat zij uiteindelijk akkoord zullen gaan met het opgeven van hun soevereiniteit. Als voorbeeld hebben we Griekenland, Ierland, Portugal, Spanje en Italië en het is nog maar een kwestie van tijd dat ook de overige Europese landen aan de beurt zullen komen. Als de Europese burger niet in actie komt dan zal de derde poging van de kartels om tot wereldheerschappij te komen worden gewonnen zonder dat er ook maar één schot hoeft te worden gelost. Het kan geen toeval zijn dat het juist het land is van waaruit IG Farben zijn twee eerdere pogingen heeft ondernomen, dat als financiële ‘winnaar’ uit de strijd tevoorschijn zal komen.
Er is maar één mogelijkheid om aan deze geraffineerd opgezette val te ontkomen, en dat is door Europa als politieke- en als muntunie met de meeste spoed vaarwel te zeggen.
Eerst werden de Europese landen, met uitzondering van Groot Brittanië, Noorwegen, Zweden, Denemarken en Zwitserland, ondergebracht in een muntunie met maar één munt, waarin geen afzonderlijke devaluatie mogelijk is. Tegelijkertijd werden de regels versoepeld voor het uitgeven van staatsobligaties waardoor veel Europese politici doelbewust in de verleiding zijn gebracht om enorme staatsschulden op te bouwen. Vervolgens ensceneerden de banken een financiële crisis. Hierdoor werden de economieën van complete landen flink beschadigd en in een aantal gevallen zelfs geruïneerd zodat ze onder curatele kwamen te staan. De ‘Derde Wereldoorlog’ is momenteel al volop aan de gang in Europa, met als uiteindelijk doel dat ieder land zijn soevereiniteit zal moeten opgeven. Dit wordt bereikt door financiële chaos te creëren in diverse landen met als doel de bevolking door armoede of dreigende armoede zodanig murw te maken dat zij uiteindelijk akkoord zullen gaan met het opgeven van hun soevereiniteit. Als voorbeeld hebben we Griekenland, Ierland, Portugal, Spanje en Italië en het is nog maar een kwestie van tijd dat ook de overige Europese landen aan de beurt zullen komen. Als de Europese burger niet in actie komt dan zal de derde poging van de kartels om tot wereldheerschappij te komen worden gewonnen zonder dat er ook maar één schot hoeft te worden gelost. Het kan geen toeval zijn dat het juist het land is van waaruit IG Farben zijn twee eerdere pogingen heeft ondernomen, dat als financiële ‘winnaar’ uit de strijd tevoorschijn zal komen.
Er is maar één mogelijkheid om aan deze geraffineerd opgezette val te ontkomen, en dat is door Europa als politieke- en als muntunie met de meeste spoed vaarwel te zeggen.