Hoe hoog de concentratie ook is, vitamine C tast geen gezonde cellen aan. Toch heeft vitamine C door een reeks enzymatische en metabolische reacties een indrukwekkend vermogen om verschillende ziektes, waaronder kanker, te beschermen en te behandelen. Wanneer iets zo effectief is in het behandelen van ziekten, zal de FDA nergens voor terugschrikken om toegang van het publiek te voorkomen.
De voordelen van langdurig vitamine C-gebruik boven de door de Amerikaanse overheid aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (RDA) worden algemeen erkend en omvatten minder risico's op kanker, hart- en vaatziekten en cataracten.
RDA-innames van vitamine C zijn geassocieerd met een toename van goede HDL-cholesterol, afname van LDL-cholesteroloxidatie, verlaagde bloeddruk en verlaagde cardiovasculaire mortaliteit.
De eerste arts die agressief vitamine C gebruikte om ziekte te behandelen, was Frederick R. Klenner, MD, die begon in de vroege jaren 1940. Dr. Klenner behandelde met succes waterpokken, mazelen, bof, tetanus en polio met enorme doses vitamine C.
Hij gebruikte enorme doses vitamine C voor meer dan 40 jaar huisartsenpraktijk. Veel artsen die met IV-vitamine C werken, vinden de behandeling effectiever dan welk vaccin ooit is uitgevonden.
Vitamine C heeft met name een leidende rol als antioxidant in de intercellulaire ruimte rondom elke cel. Het heeft ook het vermogen om andere belangrijke antioxidanten zoals vitamine E te regenereren en te optimaliseren.
Het is een in water oplosbare vitamine die wetenschappelijk bekend staat als ascorbinezuur (gereduceerde vorm). De absorptie ervan is relatief efficiënt bij 70-90% voor lage doses. Overtollige vitamine C die niet wordt opgenomen in het spijsverteringskanaal, wordt uitgescheiden. Dit voorkomt overdosering door orale inname.
Mensen zijn een van de weinige diersoorten die geen vitamine C kunnen produceren. We vertrouwen op inname via de voeding om winkels te onderhouden. Veel mensen met een lage voedingsinname van fruit en groenten hebben een suboptimaal niveau van vitamine C. In feite wordt vaak aangetoond dat kankerpatiënten een zeer laag vitamine C-gehalte hebben.
Evidence documenteert Vitamine C als een van de beste antivirale middelen die nu beschikbaar is. Vitamine C kan een breed scala aan gifstoffen neutraliseren en elimineren. Vitamine C zal de weerstand van de gastheer versterken, waardoor het vermogen van het immuunsysteem om bacteriële en schimmelinfecties te neutraliseren aanzienlijk wordt vergroot.
Een studie in het American Heart Journal wees uit dat het risico op hartfalen toeneemt met afnemende plasma-vitamine C; Elke verhoging van 20 ml / L in de vitamine C-concentratie in het plasma was geassocieerd met 9% relatieve vermindering van het risico op hartfalen.
Vitamine C bij de behandeling van kanker
In de jaren zeventig rapporteerden artsen Ewan Cameron, Nikolaas Campbell en Linus Pauling als eerste het gebruik van hooggedoseerde vitamine C om terminaal zieke kankerpatiënten te behandelen. Ze vonden dat IV en orale behandelingen de overlevingstijden verhoogden in vergelijking met die patiënten die geen behandelingen kregen.
Sinds de eerste studies door Cameron en Pauling is het exacte anti-kanker mechanisme van vitamine C bestudeerd en opgehelderd.
Gezien de verschillende functies van vitamine C in het menselijk lichaam, zijn twee verschillende werkingsmechanismen geïdentificeerd als het gaat om kanker. Voor preventie heeft vitamine C antioxiderende effecten die de belangrijkste cellulaire structuur en functies beschermen.
Het voorkomt ook de vorming van gevaarlijke kankerverwekkende verbindingen. De dosis om een antioxidanteffect te bereiken is laag (minder dan 2 gram) en is haalbaar door inname via de voeding of orale suppletie.
Het tweede werkingsmechanisme is eigenlijk een pro-oxidant effect. Doses van meer dan 15 gram hebben bewezen een "pro-oxidant" effect te hebben door waterstofperoxide te genereren, dat op zijn beurt kankercellen selectief vernietigt.
Hoge doses vitamine C worden bij voorkeur afgeleverd in de gebieden rond de tumor, omdat het vitaminemolecuul lijkt op een suikermolecule en kankercellen een verhoogde vraag naar suiker hebben om hun ongereguleerde groei te voeden.
Wanneer in het gebied rond de cellen, reageert het vitamine C-molecuul met een metaalion zoals ijzer of koper en vormt het een waterstofperoxidemolecuul dat de kankercel beschadigt.
Naast de pro- en antioxiderende effecten, is aangetoond dat vitamine C de celdeling reguleert via het p53-eiwit (essentieel bij de behandeling en preventie van kanker), de immuunrespons verbetert en de ernst van cachexie (gewichtsverlies als gevolg van kanker) vermindert.
Een recente studie toonde ook aan dat hoge doses vitamine C de C-reactieve proteïnegehalten en pro-ontstekingscytokinen bij kankerpatiënten verlaagden, wat op zijn beurt positieve effecten had op tumormarkers.
Linus Pauling, PhD, en Ewan Cameron, MD, publiceerden een casusrapport over 100 terminale kankerpatiënten die waren behandeld met een hoge dosis IV en oraal vitamine C. De patiënten die deze therapie kregen overleefden gemiddeld 300 dagen langer dan een controle groep patiënten met vergelijkbare ziektestatus, en 22 procent van hen leefde langer dan een jaar, vergeleken met slechts 0,4 procent in de controlegroep.
Op basis van deze resultaten overtuigde Dr. Pauling het National Cancer Institute (NCI) om deze therapie te evalueren in een klinische studie bij patiënten met vergevorderde kanker. Maar toen de resultaten werden gepubliceerd, toonde vitamine C geen therapeutische waarde.
Waarom? Omdat in plaats van het gebruik van IV en orale vitamine C als Drs. Pauling en Cameron hadden gedaan, de NCI gebruikte alleen orale vitamine C. Natuurlijk faalde het onderzoek - het is onmogelijk om de vereiste bloedspiegels met orale doses te bereiken.
Het lichaam controleert nauwgezet de niveaus van deze vitamine door de absorptie van de darm te beperken. Intraveneuze toediening omzeilt dit controlemechanisme en de bloedspiegels stijgen op een dosisafhankelijke manier.
Bijvoorbeeld, 10 g IV-vitamine C verhoogt de bloedspiegels 25 keer hoger dan dezelfde dosis oraal ingenomen, en dit neemt toe tot een factor 70 naarmate de doses groter worden. Niettemin gaf de gebrekkige studie conventionele artsen een excuus om vitamine C te mijden, en tot op de dag van vandaag baggerden ze het op als bewijs dat vitamine C niet effectief is als kankertherapie.
Mark Levine, MD, een onderzoeker bij de National Institutes of Health, heeft veel werk verricht aan de mechanismen van vitamine C bij de behandeling van kanker. Het was het team van Dr. Levine dat precies wist hoe vitamine C kanker doodt.
Vitamine C interageert met ijzer en andere metalen in de extracellulaire vloeistof (in tegenstelling tot in de cellen) om waterstofperoxide te maken. Waterstofperoxide speelt een vitale signaalfunctie in het immuunsysteem, het rangschikken van witte bloedcellen naar plaatsen van letsel of ziekte.
In hoge concentraties doet het veel meer. Waterstofperoxide beschadigt het DNA en de mitochondria van afwijkende cellen, sluit hun energietoevoer af en doodt ze ronduit. Het beste van alles - en in tegenstelling tot vrijwel alle conventionele chemotherapie medicijnen die kankercellen vernietigen - is het selectief toxisch. Hoe hoog de concentratie ook is, vitamine C tast geen gezonde cellen aan.
Verwachtingen, uitkomsten en dosering
Hoeveel vitamine C is een effectieve therapeutische dosis? Dr. Klenner toegediend tot 300.000 mg per dag. Over het algemeen gaf hij 350 tot 700 mg per kilogram (2,2 pond) lichaamsgewicht per dag. Dr. Klenner benadrukte dat kleine hoeveelheden niet werken.
De dosering en wijze van toediening van vitamine C is essentieel om te bepalen of het een directe antitumorale werking heeft of een ondersteunende antioxiderende functie heeft. De niveaus die nodig zijn om directe tumorcidale effecten te bereiken, zijn ten minste 200-1000 micromol / l. Om deze hogere anti-kanker niveaus te bereiken, zijn IV doses van 25-50 gram vereist. 50 gram IV-vitamine C kan een plasmaspiegel van meer dan 14.000 micromol / L bereiken. Orale suppletie is onvoldoende vanwege de zeer beperkte absorptie in het spijsverteringskanaal.
Plasma-vitamine C-spiegelpiek na 200 mg orale suppletie en maximale orale dosering vóór losse ontlasting is ongeveer 4 gram. De orale absorptie kan worden verhoogd als de doses overdag worden opgesplitst, bij een maaltijd worden ingenomen of als de formulering lang aanhoudt. Zelfs bij gebruik van dezelfde dosis van 10 gram, bereikte intraveneuze toediening een 50-150 maal hoger plasma-vitamine C-niveau in vergelijking met orale suppletie.
Vitamine C (en op zijn beurt waterstofperoxide) niveaus piek binnen 30 minuten na intraveneuze toediening en keren dan binnen 24 uur terug naar normaal. Dit maakt de directe anti-kankerbehandeling slechts voor een korte periode effectief en daarom zijn frequente behandelingen nodig.
Het voordeel hiervan is dat andere therapieën kort na elkaar kunnen worden gebruikt na vitamine C zonder angst voor interacties. De meeste integrerende oncologen bevelen IV-behandelingen één of twee keer per week aan, met orale suppletie op alle andere dagen, gedurende ten minste 12 maanden, met regelmatige laboratoriumtests om tumormarkers en progressie te beoordelen.
Een aantal overzichtsartikelen en casestudies door integrale kankerartsen en onderzoekers hebben verbeterde overlevingstijden en kwaliteit van leven van kanker gemeld, en zelfs tumorregressie in sommige gevallen, na wekelijkse IV-vitamine C-behandelingen die consistent gedurende 12 maanden of langer zijn uitgevoerd.
Het is ook belangrijk op te merken dat vitamine C-therapie mogelijk niet voor iedereen en voor elk type kanker werkt. Het wordt altijd aanbevolen om uw Naturopathic-arts te raadplegen om te zien of vitamine C-therapie geschikt voor u is.
FDA wil IV Vitamine C verboden
Nu de FDA is naar verluidt verbieden kleine apotheek van fabricage of distributie injecteerbaar vitamine C . Dit is ongeacht het feit dat vitamine C een krachtige helende substantie is die geweldig is voor veel gezondheidsproblemen.
De FDA probeert niet alleen het gebruik van IV-vitamine C uit te roeien, maar ze proberen ook injecteerbare magnesiumchloride en injecteerbare vitamine B-complex 100 te verbieden. Deze stoffen worden gebruikt voor het maken van wat 'Myers Cocktail' wordt genoemd, dat wordt gebruikt voor aandoeningen zoals chronisch vermoeidheidssyndroom, hepatitis, AIDS, mononucleosis en influenza.
Een zeker teken van een krachtig therapeutisch middel is wanneer de FDA het probeert uit te schakelen.
Hun redenering heeft niets met veiligheid te maken, aangezien vitamine C voortdurend bewezen heeft dat het een van de minst giftige voedingsstoffen in voedingsmiddelen is en vloeibare vormen een veilige gebruiksgeschiedenis hebben. In plaats daarvan verbiedt de FDA IV-vitamine C omdat het niet gepatenteerd kan worden en niet via het goedkeuringsproces van de FDA voor een 'nieuw medicijn' kan worden ingenomen.
Hoewel orale doses tekortkomingen kunnen corrigeren en het gehalte aan antioxidanten in het lichaam kunnen handhaven, zijn IV-infusies vereist om pro-oxidant, antikankerplasmaspiegels te bereiken. Om maximaal voordeel te halen, zijn zowel orale als IV-behandelingen nodig om te profiteren van het brede scala aan antikankereffecten. Hoewel er meer studies nodig zijn, is er een groot aantal bewijzen dat het een effectieve vitamine is die een belangrijke rol kan spelen in een plan voor integrale kankerbehandeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten