Heb je last van Heermoes in je moestuin?
lees dan eerst even door voordat je het als "lastig" onkruid bestempeld
Vandaag hebben we het over heermoes, een nakomeling van een oerplant die 400 miljoen jaar geleden in het Paleozoïcum – het geologisch tijdperk op aarde tussen 542 en 251 miljoen jaar geleden – bossen vormde. De heermoes werd gebruikt voor het schuren van potten en pannen, bevat vergeleken met andere planten veel mineralen en is bijzonder rijk aan kiezelzuur dat ons lichaam nodig heeft voor de opbouw van botten, haren, nagels, kraakbeen, de huid en de genezing van wonden.
Voor wie de naam heermoes niets zegt: andere benamingen voor deze plant zijn paardenstaart, schaafstro of tinkruid. In vroegere tijden stond de natuur vol met deze nakomeling van de oerplant. Helaas wordt heermoes nu eerder beschouwd als een hardnekkig onkruid dat bestreden moet worden.
De eerste melding van heermoes kwam van de Griekse arts, apotheker en botanist Dioscorides in de eerste eeuw na Christus. Hij dichtte heermoes sterke wond-helende, bloedstelpende en urine-afdrijvende krachten toe. Galenus, een prominente arts, chirurg en filosoof, deed in de tweede eeuw na Christus zelfs de uitspraak: ‘…. dat heermoes pezen kan helen, zelfs als ze doormidden zijn gesneden.’