In de door COVID-19 gedreven time warp van de afgelopen 90 dagen zijn de politiek, economie en publieke opinie drastisch veranderd.
Belangrijke aspecten van sociaal gedrag lijken te zijn verbeterd: minder niet-essentiële reizen, minder consumptie, meer gezinsgerichtheid, verminderde uitstoot van broeikasgassen (17 procent minder wereldwijd begin april), toegenomen vraag naar gezond, zelfgemaakt voedsel, waardering voor natuur, wederzijdse hulp, sociale solidariteit en meer aandacht voor de benarde situatie van landarbeiders, kleine boeren, gezondheidswerkers en voedselketenmedewerkers.
Helaas zijn andere effecten van de pandemie vrij negatief en zelfs catastrofaal: wijdverbreide angst en angst, extreme politieke polarisatie en economische crisis, waaronder een enorm aantal faillissementen van kleine bedrijven, met alleen al in de VS 40 miljoen werklozen.
Bovendien heeft de federale regering, onder leiding van het Witte Huis en de Republikeinen van de Senaat, gesteund door de democraten van het bedrijfsleven, de normen voor vervuiling, milieu en voedselveiligheid versoepeld en bailouts van miljarden dollars uitgedeeld, met weinig of geen toezicht door de regering, aan de fossiele-brandstofindustrie, zakelijke agribusiness en Fortune 500-bedrijven - in plaats van voldoende middelen te verstrekken aan die bedrijven, boeren, arbeiders, gezinnen en individuen die het meest hulp nodig hebben.
Zoals Arundhati Roy al vroeg in deze crisis suggereerde , hebben pandemieën historisch gezien gediend als 'een portaal, een poort tussen de ene wereld en de andere'. Hoe we door dat portaal lopen, of we ons een andere wereld voorstellen - en vechten voor die wereld - is aan ons.
bron: Organic Bytes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten