Ons dochtertje van 20 maanden is niet gevaccineerd en dat was best een lastige beslissing. Mijn partner wantrouwt het meeste wat bij de farmaceutische industrie vandaan komt, voor hem was de keuze dus makkelijk. Ik ben jarenlang medisch geschoold en stond er dus met een heel andere achtergrond in. Alhoewel ik tijdens mijn opleiding en eerste jaren werkervaring wel momenten gehad heb dat ik vaccins ter discussie stelde. Met de invoering van het HPV-vaccin bijvoorbeeld, daar kon ik niet achterstaan. Dat was een moment dat ik dacht: ‘misschien is niet alles zoals het ons voorgeschoteld wordt.’
Toen ik zwanger werd, stuurde mijn broer me een van jouw artikelen door. Ik begon steeds meer te lezen over vaccins en er waren veel dilemma’s. Ik wilde in ieder geval niet meteen vaccineren. Bedacht: ‘eerst maar de geboorte afwachten en zien hoe alles zich ontwikkelt, daarna zullen we wel zien wat we doen.’ Wat ook nog meespeelde was dat ik een vriendin sprak, die ervoor gekozen had om haar tweede kindje de eerste 6 maanden niet te laten vaccineren. Toen ik dat hoorde werd dat opeens ook een mogelijkheid. Ik dacht: ‘oh, wat goed, dat kan natuurlijk ook.’ Eigenlijk heel gek dat ik er helemaal niet bij stilstond dat het om een vrijwillige keuze gaat. Het leek zo vanzelfsprekend.
Ik moet eerlijk zeggen dat toen ons dochtertje eenmaal geboren was en het moment dat de eerste vaccinatie gegeven zou worden dichterbij kwam, ik het wel even moeilijk had. Slapeloze nachten had ik ervan! Achteraf moet ik er ook wel om lachen; het voelde als een soort van deadline dat als ze die bewuste dag niet gevaccineerd zou zijn er opeens allemaal gevaren zouden dreigen. Compleet irrationeel, maar zo voelde het wel. We hebben besloten haar het eerste jaar niet te vaccineren en vrijwel meteen voelde dat weer goed. Ik zag dat die zogenaamde ‘deadline’ in mijn hoofd, helemaal geen deadline was; na het verstrijken van die dag was er niets anders dan normaal.
We zijn in haar jonge leven wel 2 keer buiten Europa op vakantie geweest en toen speelde het vraagstuk wel weer even op. Ik gaf het eerste halfjaar volledige borstvoeding en daarna nog een paar keer per dag. Het ging uitstekend met ons kindje; dat vond ik wel heel geruststellend. Mijn partner wilde sowieso niet vaccineren, dus het was geen kwestie van heftige discussies of iets dergelijks, maar meer mijn onzekerheid die de kop opstak. Vooral vlak voor vertrek vond ik het heel spannend, maar toen we eenmaal aankwamen viel er iets van me af. Eigenlijk net als toen na het verstrijken van de 2 maanden bleek dat ze zonder vaccins precies dezelfde bleef en het ging supergoed.
Ze is in de eerste 1,5 jaar 1 keer ziek geweest (buikgriep) en 1 keer verkouden. Het is dus een gezond kindje met een goed werkend immuunsysteem en dat heeft me een hele dosis vertrouwen gegeven. Mijn reactie als ik me zorgen maakte voor het op reis gaan was eigenlijk gewoon lezen en nog eens lezen. Er is zo veel informatie, dat hielp echt. Soms vond ik het juist ook weer verwarrend ‒ al die tegenstrijdige informatie vanuit ‘beide kampen’. In dat geval liet ik alles maar weer liggen en ging ik terug naar mijn moedergevoel en wat me zelf ‘logisch’ leek. En dan kwam ik snel tot de conclusie dat het goed voelde om niet te vaccineren. Ik heb niet alleen veel gelezen over vaccins, maar ook behoorlijk wat over het trieste feit dat kinderen tegenwoordig zo vaak ziek zijn en dat vaccins een aanslag zouden zijn op het immuunsysteem. Ik kan me daar wel wat bij voorstellen, maar ik voel me er soms wel alleen in. De meeste van mijn artsenvrienden zijn verbaasd als ze horen dat ons dochtertje niet gevaccineerd is en beginnen over de risico’s. Ik zou heel graag tegen mijn collega-artsen willen zeggen: ‘Verdiep je in die vaccins zodat je weet waar je mee bezig bent en als er vragen komen van ouders daar ook echt antwoord op weet.’
Ik ben er nu heel rustig over dat mijn dochtertje niet gevaccineerd is; mijn vertrouwen is enorm gegroeid, en ik maak me eigenlijk nergens zorgen over. Ik doe er wel zo veel mogelijk aan om bij te dragen aan een goede weerstand. Ik geef borstvoeding, probeer zo puur mogelijk te eten, let erop dat er geen toevoegingen in mijn eten zitten, vermijd suiker, ga iedere dag even lekker buiten een frisse neus halen, zorg voor voldoende rust en geef veel aandacht en liefde. We hebben de luxe dat ze ook niet naar de opvang hoeft. Ik ben van mening dat emotionele veiligheid ook heel erg belangrijk is voor de gezondheid. Het resultaat? Ze ontwikkelt zich geweldig goed; het is een supersterk meisje en ik heb heel veel vertrouwen in haar afweersysteem. Het is heel mooi om te zien: een gezond, levendig kindje!”
© Door Frankema
Bron: vaccinvrij.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten