Vandaag een 3 uur durende lezing van Hans Stolp over Engelen.
In de katholieke wereld hebben engelen een grote rol gespeeld, in de protestante wereld weinig, daarbuiten helemaal niet. Vroeger leefden de mensen heel concreet met engelen. In de vorige eeuw is het gevoel voor engelen verloren geraakt.In onze tijd ontwaakt weer het gevoel voor de engelenwereld.
De engelen behoeden nu de sfeer van ons samenzijn. Als mensen zich met elkaar verbinden in gemeenschap dan wordt er een engel aangewezen om te midden van die groep de mensen te behoeden en te verbinden. Je ervaart dit als een gevoel van kracht en troost. Hans vertelde dat engelen voor hem concreet zijn geworden toen hij als ziekenhuispastor werkzaam was. Vaak vertelden zieke kinderen hem dat ze een stralende gestalte bij hun bed zagen, vooral als angst en paniek toesloeg. De kinderen konden niet vertellen hoe lang die gestalte bij hen bleef, maar wel dat angst, paniek en eenzaamheid wegvielen. Kinderen zoeken haarscherp uit aan wie ze dit vertellen, ze willen niet dat mensen hun ervaring met een lichtgestalte toeschrijven aan dromen of fantasie. Mensen die niet open staan voor dit soort ervaringen horen ze dus ook niet. Zieke mensen zien vooral gestalten van licht in hun laatste dagen of uren. Die zieke mensen krijgen dan iets stralends. Geen mens sterft alleen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten