Alles moet gestandaardiseerd worden, netjes in hokjes anders is het fout. Ook in de zorg en de verzekeraars hebben hier alle macht. Zij bepalen de grens en delen boetes uit als die grens overschreden wordt. Zo ook hoelang er staat voor de intensieve begeleiding van patiënten die terminaal zijn. Maximaal 13 weken krijg je om dood te gaan. Leef je langer en gaat je huisarts dus over deze grens heen, dan heet het fraude en wordt hij/zij beboet.
Natuurlijk staan de huisartsen op hun achterste benen.
“Fraude met declaraties moet worden bestraft. Maar het probleem lijkt hier vooral te liggen bij de volledig willekeurige grens van 13 weken”, stelt Bram Stegeman, vicevoorzitter van de LHV. “Een sterfbed is een intensief proces dat je niet kunt sturen. Als huisarts stop je niet na 13 weken met het verlenen van terminale zorg als iemand nog niet is overleden. Maar je kunt niet langer het tarief voor intensieve zorg declareren. Een recent voorbeeld. Een collega uit het oosten van het land krijgt te horen dat hij – over de afgelopen vier jaar – een paar tientjes terug moet betalen aan teveel gedeclareerde terminale zorg. Ik snap dat je daar als huisarts heel verbolgen over bent. Niet voor niets heeft de NZa deze 13-weken regel sinds 2015 niet meer in de tariefbeschikking staan. Ondanks het feit dat de NZa deze regel heeft afgeschaft, kiezen de vier grote verzekeraars ervoor om de 13-wekentermijn te handhaven in 2015. Ze gaan zelfs een stap verder door het aantal keren dat een huisarts een intensieve visite mag declareren bij een terminale patiënt op 40 te maximeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten