De wetenschap is een geheel onbekend zintuig van de plant op het spoor. Wat voor zintuig het is? Dat is onduidelijk, maar het zou zomaar kunnen dat planten elkaar kunnen horen.
Dat schrijven wetenschappers in het blad PLoS ONE. Ze baseren hun conclusie op experimenten.
Experiment
De onderzoekers verzamelden 2400 zaden van de plant Capsicum annuum, een plant uit de nachtschadefamilie. Deze zaden werden in een petrischaaltje gepoot. Deze petrischaaltjes werden in een cirkel, op een afstand van zo’n tien centimeter van elkaar, gezet. In het midden van de cirkel stond een box. Deze was of leeg of bevatte en volwassen plant: de Foeniculum vulgare. Deze plant stoot via onder meer zijn wortels chemische stofjes uit die de groei van planten in de buurt afremt. Soms was die box met daarin F. vulgare open (en konden de planten dus wel chemische stofjes uitwisselen). Soms was deze dicht. De onderzoekers verwachtten dat F. vulgare de groei van de zaden zou afremmen wanneer de box open was. Bij een gesloten box zou daar geen sprake van zijn.
Resultaten
En inderdaad: de zaden groeiden langzamer wanneer in de open box een F. vulgaregroeide dan wanneer de box leeg was. Maar wat echt opvallend was, was dat de zaden het snelst groeiden wanneer F. vulgare zich in een geheel afgesloten box bevond. Dat wijst erop dat de zaden de aanwezigheid van de plant konden voelen, ook al konden ze deze niet zien en ook de chemische stofjes van de plant niet opmerken. En ze reageerden daarop door snel te groeien, alvorens de plant hun groei wel af zou kunnen remmen.
Horen?
De onderzoekers herhaalden het experiment nog eens en kregen weer dezelfde resultaten. Maar hoe namen de planten de plant in het midden dan waar? De onderzoekers zijn er nog niet helemaal uit. Maar het zou zomaar kunnen dat de planten elkaar horen, zo vertelt onderzoeker dr. Monica GaglianoScientias.nl. “Recent bewijs suggereert dat dat inderdaad mogelijk is. Het is nu tijd om dat uit te gaan zoeken”.
Niet zo vergezocht
Het lijkt misschien wat vergezocht, maar Gagliano legt uit dat een plant er best bij gebaat kan zijn om anderen te kunnen horen. “Veel planten hebben een aantal adaptieve strategieen ontwikkeld om geluid te gebruiken. Zo zijn er bijvoorbeeld bloemen – waaronder die van tomaten en bosbessen die gebruik maken van ‘buzz bestuiving’. Hierbij komen de pollen van de bloemen enkel los wanneer ze op de juiste ultrasone frequentie trillen. Dat trillen wordt veroorzaakt door bijen die – samen met de planten – zo geëvolueerd zijn dat ze hun spieren die ze gebruiken om te vliegen precies op de juiste manier laten trillen. Dus er is geen twijfel over mogelijk dat planten in staat zijn om geluidsgolven of trillingen in hun omgeving op te merken en erop te reageren.”
Hoe dan?
“Wat we nu moeten uitzoeken is hoe ze dat doen. Wat voor mechanismen gebruiken ze om geluid te detecteren en erop te reageren? Als we weten hoe ze het doen, kunnen we beter begrijpen hoe die vaardigheid geevolueerd is.”
Belangrijk
Het onderzoek is heel belangrijk, zo benadrukt Gagliano. “Het is belangrijk om beter te begrijpen hoe de processen die ten grondslag liggen aan samenwerkingen tussen soorten en het gelijk opgaan van de evolutie van soorten, werken. We weten dat geluid en het gebruik ervan in de communicatie sterk heeft bijgedragen aan de ecologie, de evolutie en het gedrag van veel diersoorten. We weten ook dat de vaardigheid om geluid te gebruiken echt niet alleen voor dieren is weggelegd, maar we weten nog heel weinig over hoe planten geluid in hun omgeving opmerken.” En daarmee missen we mogelijk een cruciaal stukje informatie dat we wel nodig hebben om de plantenwereld beter te begrijpen.
Gagliano zet haar studie naar planten en geluid voort. “Ik heb een grote beurs aangevraagd om verder onderzoek te kunnen doen. Ik ben van plan om verder te bestuderen of en hoe planten verschillende geluiden in het dagelijks leven gebruiken.”
Bron: Scientias.nl Caroline Kraaijvanger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten